Lummelen, rommelen, klussen, niksen
Nu mijn wereld fysiek kleiner wordt, denk ik aan mijn vader. Een klein In Memoriam.
Mijn vader en moeder trokken zich, na hun werkzame leven terug op de boerderij aan de IJsseldijk net buiten Doesburg, ons geboortestadje.
Mijn vader bracht zijn hele leven door aan stromend water. Hij was geen reiziger, het liefst was hij thuus rond het huus.
Zijn praktische routines op zijn erf en in huis, dag-in-dag-uit samen met mijn moeder, met de woonkeuken (uitkijkend op de grote tuin en de weilanden) als de zetel waarvan uit zijn domein werd bestierd:
....rondjes door de tuin, instapslippers en oud windjack aanschietend in de bijkeuken
….honden en schapen voeren
….krant en post uit de brievenbus bij de oprit halen
….’s ochtends door het keukenraam mimend ‘koffie klaar?’
….een wandelingetje op de dijk, hand opstekend naar de buren en voorbijgangers
….de laatste verwelkte knoppen uit de planten en struiken plukken
….stukje pad schoonvegen
….klusjes in de schuur
….tuingereedschap onder het afdakje zetten
….tuinstoelen inklappen tegen de regen en wind
….tuinsproeier uitzetten
….hekjes van de afrastering controleren
…..honden laten uitrennen in de wei
….nog even op het bankje zitten, de zon dalend achter de dijk
….naar binnen voor het avondeten ‘dat was heerlijk, Hetty’
en voor het slapen gaan:
….alle deuren op de knip
….verwarming uit, oliekacheltje afsluiten
….tv uitzetten
….alle lichten uit ‘we gaan slapen’
zijn voetstappen op de trap naar boven.
Afbeelding: uitzicht op de Fraterwaard vanaf de IJsseldijk langs de Grietstraat.
Amsterdam, 31 maart 2020