…is het wegleggen van mijn boek, het onderbreken van het lezen, opstaan van de bank, naar de keuken lopen en in de la van het aanrecht zoeken naar het plastic zakje met het schoonmaakmiddeltje en -doekje voor mijn brillenglazen. En dan het poetsen van de twee glazen aan beide kanten, geduld oefenend, terugverlangend naar de pagina’s en soms genoegen nemend met minder schone glazen.
…is het om de spullen van het kamperen weer op te ruimen in allerlei kasten en op verschillende planken verspreid door het huis: de klapstoelen bij de dakdragers en het tuingereedschap, de zware tent boven hoog droog op een schap, de tentharingen en -stokken beneden in de kelder bij de rugzakken, de modderige wandelschoenen drogend in de keuken, de schone kleren weer terug in de kast. En soms staat de hele zooi een week in de gang.
…is het om de banden van mijn fiets op te pompen voor vertrek. Mijn fiets pakken, sleutels uit het slot om de voordeur te openen, naar binnen de fietspomp pakken, de zwarte dopjes van de ventielen draaien, de banden spanning voelen, de knijper van de pompen plaatsen, zwaar op en neer door de knieën, niet te hard oppompen, weg willen rijden naar een afspraak, zwarte dopjes er weer op, pomp terugzetten, gedoe met de sleutels, jas dicht, handschoenen aan, snel weg. Vaak liever op halfzachte banden door de stad, uitkijkend naar een fietswinkel met lucht aan de deur.
… is het om naar de supermarkt om de hoek te gaan, inkopen voor recept uit de krant. Alles klaar zetten, schort om, muziekje, maar geen citroentje in huis. Kan ook zonder, maar deze keer niet want de chilivlokken zijn ook op. Improviseren gaat niet want zonder gaat deze keer echt niet. Veel moeite is het dan om schoenen en jas aan te doen, sleutels&geld&telefoon&bril verzamelen, de kou in, gedoe in de winkel met mensen waar je tegenop loopt, afrekenen, bril op, bril af, scannen, poortjes, bonnetjes, schuifdeuren en lang wachten bij Café Het Stoplicht. Dan maar gewoon een pastaatje.
Als dingen moeite kosten dan ben ik lui en gemakzuchtig én vol energie en doelgericht. Dan wil ik niet opgehouden worden door kleine dingen. Dan wil ik alleen maar pagina’s verslinden, thuiskomen van het kamperen, mijn lief iets lekkers voorzetten en snel op de fiets kunnen springen.
Als dingen moeite kosten dan voel ik me verscheurd tussen wens en ongemak. Dan ben ik even van mijn padje. Wat wil ik nou?